Ortodontide osseointegre implantların kullanımı yeni değildir ve disiplinler arası rehabilitasyonun bir parçası olarak büyümesinin sonundaki hastalarla sınırlıdır. Bununla birlikte ortodontideki gerçek devrim, TAD'ların, yani geçici ankraj cihazlarının kullanılmasıdır. Şu anda en yaygın kullanılanları, osseointegre olmayan, birincil stabiliteye dayalı ve büyümesini sürdüren hastalarda bile kullanılabilen mini implantlardır. Mini implantların avantajı, hasta uyumunun azalması nedeniyle maksimum ankrajın gerekli olduğu durumlarla sınırlı olmaması ve öncelikle biyomekanik olmasıdır. Ortodontik çözümlerin genişliği, mini implantların kullanılmasıyla büyük ölçüde genişletildi ve aksi takdirde mümkün olmayacak hareketlere izin verildi. Bu, asimetrilere ve ciddi vertikal,sagittal ve horizontal uyumsuzluklara optimal bir çözüm sağlar ve böylece cerrahi çözümlere olan ihtiyaç azaltılabilir. Yerleşimleri basittir ve genellikle hasta tarafından kolay kabul edilir. Kemiğin kalitesine ve kullanılan mini implantın tipine bağlı olarak, yerleştirmeden önce ön drilleme gerekli olmayabilir. Başarı oranı hastalara ve seçilen mini implant ile ilgili faktörlere bağlı olduğundan, açıkça kapsamlı bir planlamaya ihtiyaç duyulur. Kemikten implanta stabil bir temas gözlemlendiğinden, son zamanlarda kesin implant çözümü bekleyen, lateral kesici dişlerin agenezi vakalarında pontiklere geçici bir destek olarak mini implantların kullanımı da önerilmiştir.

Özetle, mini implantların sunduğu iskeletsel ankrajın kullanılması ortodontik terapötik çözümü büyük ölçüde geliştirir ve hem hasta hem de ortodontist için avantaj sağlar.